درآمدی بر سیاست پژوهی تولید علوم انسانی اسلامی؛ آسیب ها و راهکارها

اقتدار دین در دوران معاصر منوط به کارآمدی آن در عرصه های مختلف علمی است و پرداختن به مسأله علم دینی به مثابه یکی از مباحث علوم انسانی از بنیادی ترین مسائل جامعه و نظام اسلامی در ایران است. از این رو سیاستگذاری به منظور دستیابی به تولید علوم انسانی اسلامی، امری ضروری به نظر می رسد. تولید علم دینی مستلزم نیل به یک پارادایم دینی است و ایجاد یک پارادایم نیز نیازمند به ایجاد یک جامعه علمی است که باید برای نیل به آن سیاستگذاری کرد. مراد از سیاستگذاری در این نوشتار، یک برنامه ریزی میان مدت، شامل پارامترهای آسیب شناسی، بستر سازی، گزینش و تعیین اولویت های آموزشی، پژوهشی و اجرایی، هدف گذاری و تدوین برنامه های دقیق و منسجمی برای اهداف مورد نظر است. دستیابی به مدلی مقبول و موجه در تبیین علم دینی با توجه به سنجش نظریه های موجود، جلوگیری از هرج و مرج روشی در پژوهش های مربوط به علوم انسانی اسلامی، زمینه سازی برای شناخت، طراحی و تدوین سیاستگذاری و برای تولید علم دینی و مهیا شدن برای مدیریت درست پروژه تولید علم دینی در ساحت های گوناگون علوم انسانی از اهداف این نوشتار است.